Vooronderzoek gereed, het schrijven is begonnen!

Zo, het is maandagavond 22:00.

 

Ik zit achter mijn laptop en ben net bezig geweest met een verslag voor de beide opdrachtgevers: Joost van VIAfrica en Remy van Software Pool (IT Staffing).

Ik heb het gevoel dat vandaag voor mij een volgende fase van mijn project hier is aangebroken. Ik ben begonnen met het schrijven van verschillende verslagen en documenten. Op zich vind ik het jammer dat ik niet meer scholen kan bezoeken, maar misschien kom ik daar nog wel weer aan toe. Ik wil me nu echt gaan concentreren op de op te leveren zaken.

 

Ik wil proberen om iets achter te laten voor Niels, Liesbeth, Thomas en Adrian waar ze verder mee kunnen. Gelukkig is de feedback die ik krijg goed en ik heb dan ook het idee dat ik me nuttig kan maken. En dat was nu net de bedoeling, de mensen hier zo helpen dat ze een servicecentrum echt gestalte kunnen geven.

Ik wil ook echt proberen om iets achter te laten waar ze mee verder kunnen en niet een stoffig document wat in een la verdwijnt en waar niemand meer naar om kijkt.

 

Volgende week komen er ook nog twee mensen uit Kenia over en wil ik woensdag’s eigenlijk klaar zijn zodat ik een goede presentatie kan geven, waarmee ik mijn bevindingen kan uitleggen en toelichten, zodat de mensen in Moshi en Kenia (daar is VIAfrica ook bezig met het opzetten van een service centrum!) met mijn aanbevelingen en adviezen verder kunnen.

 

Ik hoop dat jullie mijn enthousiasme en plezier in het werk een beetje mee krijgen: ik geniet met volle teugen, ik heb het in mijn verslag als volgt beschreven:

"Ik geniet met volle teugen en daarbij is de safari een heerlijk toetje bij de toch al zo heerlijke en geslaagde maaltijd! Ik kijk nu al uit naar het goede glas cognac en de sigaar van komend weekend!"

 

Welterusten allemaal en tot schrijfs.

Weekend nummer 1

Waar zal ik eens beginnen? Mijn hoofd loopt over van de indrukken van afgelopen weekend!

 

Laat ik maar gewoon een (kort) reisverslag maken. De bijbehorende foto’s zijn te vinden in het album met de 1e safari (het is slecht een klein deel uit de bijna 300 foto’s)

 

Vrijdagavond zijn we naar Kudu Hill gereden, dat was een zeer mooie rit dwars door Massai gebied: de beroemde afrikanen met die prachtig gekleurde kleren. Veel van hun dorpjes zijn we gepasseerd.

Na de vlakte waar deze mensen wonen verdwenen we in de wildernis: struiken en zeer smalle zandweggetjes. Plotseling zagen we een plekje wat goed als paradijs op aarde te beschrijven is: boven op de heuvel stond mijn Lodge, omgeven door alleen maar natuur, met een schitterend uitzicht op de omgeving. Zoals ik aan Marian heb geschreven: een plaats waar je helemaal stil van wordt!

 

De volgende morgen voor een wandeling vertrokken, deze wandeling is jammergenoeg een beetje verregend, maar dat mocht de pret niet drukken. Door de wildernis zijn we naar een mijn gewandeld, erg indrukwekkend hoe de mensen daar moeten werken. Nog veel indrukwekkender vond ik het om te schuilen in het hutje waar de 6 mijnwerkers in leven. een ruimte van 4 bij 2.5 meter, waar ik nauwlijks rechtop kan staan. Er zijn van takken 4 ligplaatsen gecreeërd met daarop wat plastic wat ze als matras gebruiken. Waar de 2 overige mannen moeten slapen weet ik niet, maar het is erg armzalig!

 

Na een uurtje schuilen zijn we teruggewandeld naar de Lodge, waar we hebben gelunched. Na de lunch zijn we naar de Arusha gereden, een echte stasd. Daar heb ik Ingrid ontmoet, een Nederlandse die in Tanzania is blijven hangen en een Safari bedrijfje is begonnen. Op dit moment is ze bezig om samen te gaan met de onderneming Bush to Beach, de jongens die mijn Safari hebben georganiseerd. Erg leuk om gewoon bij de mensen thuis te (mogen) komen.

 

Na mijn bezoek aan Arusha zijn we naar de volgende Lodge gereden: dit was een heerlijk luxe onderkomen waar ik heerlijk heb kunnen relaxen. O.a. heb ik hier de eerste warme douche sinds mijn vertrek uit NL kunnen genieten.

 

Zondagmorgenvroeg zijn we naar Arusha National Park gereden, naar ik heb begrepen een van de meest ondergewaardeerde parken. Ik heb nog geen andere parken bezocht, maar ik kan bevestiggen dat dit een mooi en zeer gevarieerd park is. In dit park heb ik eerst een wandeling onder begeleiding van een bewapende ranger gemaakt. Verder heb ik een kanotocht gemaakt (bij ons zouden we Kajak zeggen) Deze tocht voerde ons naar de Hippo’s (Nijlpaarden), maar tijdens deze tocht hebben we eigenlijk al het wild uit dit park gezien: Giraffen, wrattenzwijnen, waterbuffels, Zebra’s, Bushbocks (ik weet de NL naam nog niet), Bavianen en heel veel vogelsoorten. Voor mij was de meest bijzondere ontmoeting echter die met de (hoogst waarschijnlijk) Groene Mamba. Ik weet niet hoe het komt, maar slangen hebben toch een bijzondere aantrekkingskracht op me.

Uiteraard hebben we ook veel gereden in de Landrover en tijdens deze ritten hebben we ook veel van het genoemde wild kunnen bekijken. Als toegift zagen we vlak voordat we het park uitgingen nog de Colobus aapjes.

 

Ik moet zeggen dat dit toch een heel andere ervaring is als een ritje door Safaripark Beekse Bergen! Ik heb dit werkelijk als een zeer bijzondere ervaring ervaren. Met name de wandelingen en kanotocht geven de safari een bijzonder karakter, je hebt veel meer rust om alles goed te bekijken!

 

Na een dergelijke ervaring begin ik nu weer met ‘het daaglijks werk’. Ik heb besloten dat ik deze week erg veel ga schrijven, ik heb mijn gedachten op een rij en heb voldoende ideeën om minimaal 5 documenten vol te schrijven. En aangezien ik toch graag iets op wil leveren aan het eind van de drie weken moet ik maar eens beginnen.

 

Kortom: dit was het weer voor vandaag, ik hoop jullie morgen weer te spreken! 

 

2 ‘rustige’ dagen

Zo vandaag eens een keer aan het einde van de werkdag een berichtje plaatsen. Waarschijnlijk is dit tevens het laatste bericht van deze week, want morgen gaan we met z’n allen naar een 2 daags congres in Moshi, waar VIAfrica een stand heeft. Morgenmiddag om een uur of 15:00 wordt ik daar weggehaald, om vervolgens te starten met de eerste safari. Deze safari zal naar ik heb begrepen, redelijk avontuurlijk worden: wandelsafari met een gewapende ranger, heel vroeg opstaan om de zon op te zien komen, kanoën op een meer waar misschien zelfs Hippo’s zitten.  

Ik denk dus dat ik pas maandagmorgen weer online ben.

 

In de afgelopen twee dagen ben ik naar een schitterende school geweest, verder ben ik veel aan het ‘brainstormen’ geweest. Veel gelezen, gesproken met Niels en Thomas en deze zaken al verwerkt in een groot aantal ideeën. Dat is dan ook meteen de valkuil: ik zie zoveel dingen die ik zou kunnen doen dat ik echt heel bewust mijn grenzen moet vaststellen en aanhouden. Wel heb ik het idee dat ik na mijn trip nog de nodige avonden op kantoor ga zitten om stukken te schrijven voor VIAfrica. Gewoon ideeën die ik wil delen met de VIAfrica-nen in Moshi en in Amsterdam. Daarnaast heb ik ook al wel een aantal ideeën voor IT-Staffing. Kortom genoeg om mee aan het werk te gaan.

 

Gelukkig is het niet zo dat ik alleen maar met ideeën bezig ben. Ik heb ook al een aantal praktische zaken bij de poot. Zo ben ik bezig met een aantal eenvoudige tools die Adrian en Thomas kunnen gebruiken binnen het servicecentrum. Ook dat was één van de onderdelen van mijn opdracht: een basis neerleggen waarmee het servicecentrum mee aan het werk zou kunnen. Niels en Thomas hebben er al naar gekeken en denken dat de het getoonde voorbeeld erg goed zou voldoen. Ik ben er zelf nog niet helemaal uit aagezien Nederland al een aantal tools heeft ingericht en het zou zonde zijn om die niet te gebruiken.

Maar goed we hebben nog twee hele weken om alles afgerond te hebben voor de mensen hier in Moshi.

 

Even over de school waar we (Thomas en ik) gisteren zijn geweest. De school lag een behoorlijk stuk de berg op. De school zelf lag op en vlakte heel mooi aan de voet van de Kilimanjaro. Dit was een typische Rooms Katolieke school met heel veel eigen land er omheen. Op dat land verbouwt de school haar eigen groente en fruit. Net zoals de meeste scholen ging het hier om een kostschool: alle leerlingen blijven op school. Een deel van de leerlingen zelfs gedurende de weekenden. En aangezien de leerlingen en de ouders niet echt rijk zijn, moet de school zelf zorgen voor de voedselvoorziening. Voor mij is dit een rare gewaarwording: de leerlingen komen niet alleen om  te leren maar ze moeten ook nog eens het land bewerken. Op weg van en naar de school kwamen we ook nog eens een stel leerlingen tegen die de ‘schoolkudde’ aan het hoeden was: koeien en geiten van de school.

 

Verder heb ik de eerste apen gezien: die kunnen echt hun hart ophalen in de omgeving van Moshi: het hele jaar door bananen in overvloed. Je ziet de bananen het hele jaar door in allerlei stadia: de bloem, de beginnende vrucht tot en met de volgroede vrucht. De banaan moet echt de volksplant nummer 1 zijn hier in tanzania, wat een banane bomen heb ik al gezien.

 

Maar goed. De werkdag is voorbij, we gaan met z’n allen de stad in om een biertje te nemen en te eten. Mocht ik jullie niet weer spreken in de komende dagen: een goed weekend (denk om de wintertijd aanstaande zondag) en tot schrijfs.

 

Public Holiday

Tot nu toe gaat dit nog steeds goed. Elke morgen is er stroom op kantoor en ook de internetverbinding is in de lucht. Zoals ik van de VIAfrica-nen heb begrepen zijn ze erg blij met de No-break, dankzij deze back-up power voorziening ben ik gelukkig in staat om iedere morgen een bericht te plaatsten.

 

Vandaag kan ik niet zo heel veel melden aangezien het gisteren een feestdag was en iedereen dus vrij was. Geen scholen om te bezoeken, maar ook Thomas en Adrian hadden een dag vrij. Ik heb voor mezelf van alles op een rij gezet. Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat ik voor mezelf wel heel duidelijk grenzen moet stellen wat ik wel en niet doe. Aan de andere kant hebben Niels en ik gisteravond heerlijk op de veranda gezeten en daar een goed gesprek gehad over van alles en nog wat. Voor mijn gevoel een ‘gewoon’ gesprek, maar van Niels begreep ik dat hij het als een goed en nuttig gesprek heeft ervaren. Gewoon het feit dat ik met een ‘schone’ en onbevooroordeelde blik naar de situatie hier kijk leverde Niels nieuwe ideeën op.

 

Ik heb het al over de VIAfrica-nen gehad, maar volgens mij heb ik helemaal nog niet geschreven wie wie is. Voor het beeld is het misschien wel even goed om de mensen voor te stellen (Als je op de namen klikt kom je bij op de site van VIAfrica).

Niels – Niels is samen met Thomas begonnen in Tanzania, hij zit samen met Liesbeth in het regionale team. Zij zijn dus verantwoordelijk voor zowel over de vestiging in Tanzania, als ook over de nieuwe vestiging in Kenia en eventuele andere nieuwe vestigingen. Niels zorgt voor de verkoop en voor de techniek.

Liesbeth – Ook Liesbeth maakt deel uit van het regionale team en bemoeit zich met onder andere de financiën en planning.

Thomas – Thomas is een Tanzaniaan die in principe de leiding heeft/krijgt over het service centrum in Moshi. Hij is iemand die de scholen bezoekt en helpt met hun IT omgeving.

Adrian – Adrian is sinds een paar maand werkzaam in het centrum in Moshi, hij ondersteunt Thomas bij het beheer en onderhoud in de Kilimanjaro regio.

 

Zo dat was een stuk over het zakelijk deel, ik wil ook nog even een stukje schrijven over Moshi, de stad.

Officieel heet het een stad, maar ik vindt het toch echt een groot dorp. Er loopt een grote verharde weg dwars door Moshi, daarnaast zijn er nog een paar straten in het centrum die verhard zijn. Maar de rest van de wegen is onverhard. Deze onverhade wegen bestaan uit een soort klei. Er is wel een verschil met de Hollands klei: deze klei is vrij snel weer droog. Als het heeft geregend veranderen deze kleiwegen in echte ijsbanen. Op dat moment is het moeilijk om er zelfs maar overheen te lopen. Aangezien het op dit moment het ‘kleine’ regenseizoen is, is het dan ook elke morgen weer afwachten of ik Niels zal bellen of hij me met de 4×4 (een oude Landrover) op wil halen.

 

Het Hotel ligt op loopafstand van het kantoor, ongeveer 500 meter. Ik zal dan ook zoveel mogelijk wandelend naar kantoor gaan. Dat heb ik ook vanmorgen gedaan en ik heb een paar foto’s gemaakt onderweg.  

 

Een dag gewerkt, en mijn indrukken

Gisteren de eerste dag ‘werk’ achter de rug. Voordat ik daarover begin eerste even mijn algemene indruk van Tanzania en de omgeving (in de breedste zin van het woord)

 

Zoals ik al eerder heb geschreven doet het leven in Tanzania mij een beetje denken aan Baskenland: erg relaxed en ‘easy going’. Ik heb het (nog) niet als een grote cultuurschok ervaren. Niet alleen de manier waarop men leeft, maar ook hetzelfde gevoel van gemeenschap tref je hier aan. Ik kan gewoon meegaan naar feestjes, zo hebben we gisteren een BBQ gehad bij één van de vrienden van de ‘VIAfrica-nen’ Geeft een goed gevoel, je voelt je welkom.

Het enige waar ik toch wel van ben geschrokken is het feit dat er nog steeds lijfstraffen worden gebruikt op de scholen. Bij het bezoek aan één van de scholen liepen we daar toevalig tegenaan. Ik heb van Liesbeth begrepen dat de regering daar echter wel mee bezig is om dat uit te bannen.

 

En nu het werk: Gistermorgen begonnen met de weekopening: een gezamelijke vergadering met Niels, Liesbeth, Thomas en Adrian. We hebben de plannen van deze week doorgenomen en lopen meteen al tegen de eerste ‘problemen’ aan, aangezien het leven in de komende 2 dagen plat gaat i.v.m. het einde van de ramadan: het suikerfeest, Id-al-fitr. Dat is hier een nationaal feest, dus alle scholen zijn ook gesloten.

 

Daarom hebben we gisteren al twee scholen bezocht. We zijn naar Uru en Kishumundu geweest. De laatste school ligt werkelijk schitterend op de berghelling (zie de foto’s).

Op beide scholen hebben we kort met de Headmaster kunnen spreken. Uit beide gesprekken en de zaken die we hebben aangetroffen in het computerlokaal van Uru heb ik al veel informatie gehaald: Ik heb het idee dat we (IT-staffing en de freelancers) ons zeker nuttig kunnen maken in de komende maanden.

 

Ik denk bijvoorbeeld dat het erg nuttig is als er freelancers naar hier zouden komen die in staat zijn om les te geven aan de docenten. Waar we ons wel van bewust moeten zijn, is dat de basiskennis van de docenten vaak nog minder is als onze kleuters. Als ik kijk naar de lessen die ik geef op de Calvijnschool, dan hebben die leerlingen een basis waarmee ze zonder schroom achter een computer kruipen. Dat geldt lang niet voor alle docenten hier.

 

Een ander punt waar ik redelijk van geschrokken ben is de meuk die sommige instellingen hier durven te dumpen. Op beide scholen die we hebben bezocht troffen we Pentium 1 PC’s aan. Dat durf ik niet eens bij mijn kinderen op de kamer te plaatsen. Ik snap niet dat men denkt daarmee de scholen een plezier te doen. Hoe moet men in vredesnaam les geven op deze machines?

 

Zoals ik al zei kunnen we de komende 2 dagen geen scholen bezoeken, dus heb ik alle tijd om te spreken met Niels en Liesbeth. (Thomas en Adrian hebben ook lekker vrij) Daarnaast wil ik voor mezelf al een aantal zaken op papier gaan zetten en opzoeken. Kortom ik hoef me niet te vervelen.

 

tot gauw.

 

acclimatiseren en op naar de eerste werkdag….

Zondag is achter de rug. Het was een echte rustdag. Vanuit mijn hotel kunnen genieten van een zeer luidruchtige kerkdienst (een evangelische dienst)  waar ik niets van kon verstaan. Wel een aantal bekende melodiën.

 

Om 10:30 kwam Niels me ophalen en we hebben een heerlijke, relaxte dag doorgebracht. Het leven hier doet me erg denken aan Baskenland: heel gemoedelijk, erg rustig en aanelkaar hangend van toevalige ontmoetingen. Moshi is duidelijk een dorp!

 

We zijn een eind de Kilimanjaro op gereden. Erg indrukwekkend om te zien: hoe arm de mensen ook zijn overal zie je kleine winkeltjes en barretjes.

Daarna hebben we heerlijk gelunched (nou ja, warm gegeten: Nyama chome – vlees en banaan van de BBQ) ’s middags even op kantoor gezeten en vervolgens weer naar centrum om op een dak te genieten van de Kilimanjaro (zie de fotos)

 

Daarna hebben we met een groepje chinees gegeten, totaal anders als wij gewend zijn, erg lekker.

 

Vanmorgen heerlijk ontbeten en lopend naar kantoor gekomen, waar ik nu, vlak voor we met de werkweek beginnen, nog even mijn weblog vul.

 

Tot gauw!

Aangekomen en de eerste avonturen….

We zijn er….

 

Gisteren zijn we met de hele familie naar Schiphol gegaan. Daar hebben we samen met Joost (VIAfrica) en Remy (Software pool/IT Staffing) een kop koffie gedronken. 

Na een afscheid in het restaurant begon de vliegreis met de KLM, zonder problemen landen we ’s avonds om 20:00 op Kilemanjaro International Airport (nog kleiner als Vliegveld Eelde ) Liesbeth en Thomas hebben me opgehaald. 

 

De rit naar het prachtige hotel was een avontuur op zich. Tot aan Moshi zelf geen probleem, maar op het moment dat we van de ‘grote weg’  af gingen werd het problematisch. Aangezien het ‘kleine’ regenseizoen  is begonnen, zijn de wegen er glibberig. Als ze dan ook nog eens een deel van de wegen open gaan breken wordt het een hele onderneming. We zijn dan ook vast komen te zitten. Eerst met de grote Landrover van de jongens waar ik komend weekend mee op safari ga. We besloten daarom om de veel lichter ‘Jimmy’ te pakken, want die was nog NOOIT vast komen te zitten. Maar ook deze kwam helemaal vast te zitten. Het is uiteindelijk toch nog gelukt om met behulp van 10 Tanzinianen los te komen.

 

Na een goede nachtrust kwam Niels me ophalen voor een kop koffie in de stad. Meteen een telefoonkaart gekocht. (mijn nummer is: 00-255-786730251)

Vandaag gaan we het verder rustig aan doen, hoop jullie morgen weer te spreken.

 

 

Laatste dag in Nederland

Zo, de laatste dag in Nederland. De vlucht is al ingecheckt en de boardingpas is geprint. Een stoel uitgezocht met lekker de benen vrij in een Boeing 777. Het viel me wel op dat er als zoveel plaatsen bezet waren, zou de vlucht vol komen te zitten. Maar goed dat zien we morgen wel.

 

Vandaag vieren we nog de verjaardag van Floor, en dan morgenvroeg  naar schiphol. Het begint nu toch wel te kriebelen. Ben erg benieuwd en heb er heel veel zin in.

 

Ik hoop dat jullie veel zullen reageren zodat ik ook een beetje op de hoogte blijf van de gebeurtenissen in Nederland. (Om te kunnen reageren moet je aanloggen met je messenger/MSN account.)

 

 

Voorbereidingen

Alle voorbereidingen zijn in volle gang. De injecties heb ik allemaal gehad en ik ben nu bezig met het inpakken en uitzoeken van de dingen die ik mee wil nemen naar Africa.

 

Ik heb afgelopen dinsdag nog een paar goede tips gekregen van Joost (van VIAfrica) over dingen die ik wel en niet mee moet nemen. Dit betekent dat ik morgen nog een paar laatste inkopen moet gaan doen.

 

Verder wil ik hier thuis de boel ook netjes achterlaten: alle financiele zaken aan de kant en de

laatste afwerkingen in huis afronden. Dat kan ik ook mooi morgen nog even doen.

 

Kortom:de laatste loodjes. zaterdagmorgen om 7:00 vertrekken we hier van huis zodat we nog even samen met Joost en Remy (van IT-Staffing) een kop koffie kunnen drinken. Ik vindt het erg leuk dat ze mij komen ‘uitzwaaien’.

 

Ik zal proberen om voor vertrek nog één keer een stukje te plaatsen en dan hoop ik vanuit Tanzania regelmatig een update te posten.

 

De reis naar Tanzania

Ik ben door IT Staffing gevraagd om een pilot project uit te voeren voor VIAfrica in Tanzania.

 

Al verscheidene malen heb ik gezegd dat ik heel graag een ontwikkelingstraject zou willen doen, maar dan iets in mijn vakgebied. Nu de kans zich dan ook voor deed heb ik deze met beide handen aangegrepen. Na de nodige gesprekken staat de reis dan ook echt op punt van beginnen.

 

Ik vind het erg spannend, want voor mij is het een nieuwe ervaring: werken in het buitenland. Daarnaast is het natuurlijk een compleet andere omgeving: andere natuur en cultuur. Kortom erg spannend. Maar ook voor VIAfrica en IT-staffing is dit een spannende trip, waar het nodige van afhangt.

Als deze trip slaagt wil IT-staffing in de toekomst nog meer freelancers uitzenden naar Africa om daar VIAfrica te helpen met het opzetten van de service organisatie en misschien ook nog wel voor heel andere opdrachten. Kortom een spannend traject voor ons allemaal.

 

In het kort komt het er op neer dat ik het servicecentre in Moshi (aan de voet van de Kilimanjaro) ga adviseren aangaande Service Management. Dit klinkt erg zwaar en groots, maar het is de bedoeling dat ik heel basaal een eerste aanzet geef.

 

 

Om jullie allemaal op de hoogte te houden heb ik mij Live Space ingericht met een weblog en een Fotoalbum om jullie op de hoogte te houden. Langs deze weg wil ik proberen om contact te houden met het thuisfront en jullie te laten meeleven met mijn ‘avonturen’.