De betekenis van ISM….

……voor mij, maar zeker ook voor mijn klanten en ander ICT organisaties.

In de afgelopen weken ben ik steeds actiever geworden met ISM. Wellicht is jullie dat al opgevallen in de verschillende tweets en andere berichtjes. 

Hoe langer hoe meer groeit bij mij het besef dat ISM dé methode is om een ICT Beheer organisatie in te richten. Jarenlang heb ik meegedaan (en dat doe ik nog steeds) in de consultancy molen, waarbij wij bedrijven helpen bij het inrichten van hun beheerorganisatie. Veelal is ITIL dan de basis van waaruit wordt gewerkt. En hoe langer hoe meer is bij mij onvrede gegroeid: het is nog nooit echt gelukt om een volledige, goed werkende ITIL organisatie neer te zetten. 

Dit is niet (alleen) aan de consultant te wijten, ook de opdrachtgever zelf heeft daar een aandeel in. Iedereen denkt dat zijn of haar eigen organisatie uniek is. En dat zal ook best het geval zijn, maar als je kijkt naar de beheer processen dan valt op dat deze processen in de kern van de zaak bij alle bedrijf hetzelfde zijn. Dit resulteerde bij mij in dat gevoel van onvrede en dat riep bij mij steeds meer het gevoel op dat er toch een standaard wijze van implementeren zou moeten zijn.

Ongeveer een half jaar geleden vielen er allemaal kwartjes op hun plaats dankzij een ontmoeting met Wim Hoving. Hij vertelde mij in het kort de inhoud en werking van de methode ISM (Integrated Service Management) Na deze ontmoeting zijn de zaken heel snel gegaan: inmiddels ben ik implementatie partner bij BHVB voor ISM, heb ik de masterclass ISM met goed gevolg afgerond en ik doceer het vak ISM bij de Hogeschool NOVI. Daarnaast is mijn eerste publicatie over ISM verschenen op de ISM portal: een paper van mijn hand over een audit die ik voor het vak EDP-auditing heb uitgevoerd over de methode ISM. Dit paper is met een 9 beoordeeld en door BHVB op de portal geplaatst. Ook is het paper op mijn eigen site te vinden.

ISM is het middel om een Out-of-the-box inrichting van een ICT beheer organisatie te doen, en dan niet alleen een ITIL implementatie maar meteen is ook ASL geïmplementeerd! Zoals jullie merken ben ik zeer enthousiast over ISM en ik vertel er dan ook graag over, wellicht dat ik hier en ook nog wel eens op terugkom.

Advertentie

114 km & ruim €800.000,- verder….

Vandaag was het weer zover, de jaarlijkse Ride for the Roses is verreden in het prachtige Noord Limburg, vanuit Venlo. Ook ik was, net zoals de afgelopen jaren weer van de partij. Dit jaar hebben we met z’n vieren gefietst. Het was een bijna helemaal verse ploeg! Hilly (mijn buurvrouw) en de neven Krijn en Christiaan hebben deze keer voor het eerst meegefietst.

Hilly en Krijn zijn dit jaar voor het eerst op de racefiets gestapt en het was hun beider doel om dit jaar te trainen, zodat ze deze tocht uit zouden kunnen rijden. En het is gelukt!
Ook Christiaan heeft voor het eerst meegedaan met zo’n grote tocht. Zowel Hilly als Krijn hebben het op momenten wel zwaar gehad, maar uiteindelijk zijn ze zeer tevreden over de streep gekomen en konden ze hun welverdiende roos in ontvangst nemen.

We hebben samen met 11.000 andere deelnemers ruim acht ton bij elkaar gefietst. Dat was bijna evenveel als vorig jaar. Het geld is bestemd voor KWF Kankerbestrijding en komt dit jaar ten goede aan onderzoek naar dikke darmkanker. Dikke darmkanker is, na borstkanker, de tweede meest voorkomende kankersoort.

Ik hoop dat we volgend jaar weer met een grote ploeg kunnen fietsen in Aalsmeer, waar we op 4 sept 2011 op nieuw zullen fietsen voor het KWF.

Ik wens een ieder al het goede toe voor 2010!!!

Inmiddels is het al weer een paar maanden geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn wel-en-wee. Dat betekent niet dat er niets is gebeurt! Eerder betekent het dat ik niet de inspiratie had om een stuk te schrijven. En eigenlijk heb ik daar wel een beetje spijt van, maar goed laat ik het nu maar eens goed maken.

Al het goede voor 2010

Als eerste wil ik iedereen een heel goed 2010 toewensen. Zakelijk hoop ik dat het iedereen voor de wind gaat, daarmee bedoel ik niet dat iedereen maar veel geld/inkomsten mag krijgen. Ik besef me steeds meer dat geld niet gelukkig maakt. Nee, ik bedoel dat iedereen die een baan heeft, zijn/haar baan mag houden. Ondernemers wens ik interessante en leuke opdrachten toe, waar die uitdaging in zit die je wenst. Mensen die zonder werk zitten, wens ik toe dat ze dit jaar de baan vinden die bij ze past. Kortom ik hoop dat iedereen voldoening in het leven zal vinden.

Bovenal wens ik iedereen goede gezondheid toe. Nu weet ik (van zeer nabij) dat het niet iedereen wat dat betreft voor de wind gaat, die mensen wens ik toe dat de lasten die bij een ziekte horen hen zo veel als mogelijk bespaard blijven.

Rolf SMIT: de stand van zaken

Hoe is het mij als ondernemer in de afgelopen periode gegaan?  Ik dank God dat ik nog helemaal niets van de crisis heb ervaren. Eerder is het mij te goed gegaan. Ik heb jammer genoeg een aantal (leuke) opdrachten moeten weigeren omdat ik het te druk had. Ik heb het hele jaar bij Menzis gezeten en dat is mij erg goed bevallen. Ook heb ik (en dat weten jullie allemaal) een pracht klus mogen doen in Africa en heb ik een aantal malen les mogen geven. Tenslotte ben ik begin december begonnen aan een nieuwe klus bij Euro Nederland (ICT leverancier van London Verzekeringen en Unigarant). Kortom, qua klussen heb ik een zeer goed jaar achter de rug en voor het komende jaar ziet het er ook weer veelbelovend uit.

Naast het werk ben ik ook weer begonnen met een studie: HBO ICT, met als achterliggende gedachte om aan deze opleiding les te gaan geven. Halverwege dit jaar hoop ik deze opleiding af te ronden met een volgend HBO diploma.

Zoals jullie zien is 2009 goed voor mij (ons) geweest en het ziet er ook voor 2010 weer goed uit.

 

Ik hoop jullie weer snel te spreken. En dat kan dan langs deze weg, maar nog leuker zou ik het vinden om jullie in de komende periode (weer eens) in levende lijve te ontmoeten.

Het ga jullie goed!

Weer “thuis”

Zondagmorgen en een waterig zonnetje straalt mij tegemoet door het treinraam: kortom, ik ben weer thuis in ons vlakke, maar o zo schone kikkerlandje. Dat voelt goed. Nog een uurtje en ik kom aan op station Groningen, heerlijk weer thuis onder een warme douche met een fatsoenlijke straal. En dat allemaal dankzij Marian haar daad krachtig optreden: de ketel heeft afgelopen donderdag de geest gegeven, maar inmiddels heeft Marian er voor gezorgd dat er alweer een nieuwe hangt. Ik kijk ernaar uit.

Adriënne en ik hebben een goede reis gehad, geen vertraging, maar lekker op tijd geland op Schiphol. Om 5:15 stonden we aan de grond, en om half 6 zetten we voet op de Nederlandse bodem. Aangezien we naast de deur zaten waar de gate aan werd gekoppeld stonden we al HEEL snel bij onze bagage. Bleek dat één van mijn bagagestukken later zou komen omdat het een ‘afwijkend’ formaat had. Daarom hebben A3ne en ik afscheid genomen bij de bagageband: ik heb genoten van 3 weken, samen met een Nederlandse in een vreemd land. Dit is toch veel beter als helemaal alleen in zo’n vreemd land.
Als ik dan zo terug kijk konden A3ne en ik het goed met elkaar vinden, dat is toch altijd maar afwachten hoe dat loopt. Ik ben erg blij dat we als vrienden (zo zie ik het toch wel en volgens mij doet A3ne dat ook) afscheid hebben genomen.

Ik kijk terug op een inspannende en ook aangrijpende perioden, maar met een heel goed gevoel. Peter en zijn staf hebben aangegeven veel aan onze gesprekken en adviezen gehad te hebben en daar hebben we het dan ook voor gedaan. Er zijn een aantal documenten geschreven en gecontroleerd. Een verslag gaat dinsdag naar de mensen van Viafrica, maar het werk is nog niet helemaal klaar: er moet nog een verslag naar ITstaffing en ik heb nog een aantal adviezen die ik graag mee wil geven aan Joost en de andere mensen van Viafrica, hier moet ik in de komende week nog een mooi rapport van maken, maar dat gaat vast wel lukken.

Nu ga ik eerste heel gezellig van de paasdagen genieten met Marian en de kinderen.  Ik bedank jullie (trouwe) lezers voor het volgen van deze weblog en de leuke reacties die ik heb gekregen. En ik hoop jullie snel weer te zien of te spreken. Het ga jullie goed!

De laatste uren in Nairobi

Het noodlot moest toeslaan tijdens onze laatste werkdag:  de hele dag heeft het internet er uit gelegen. Dan merk je weer eens dat we helemaal afhankelijk zijn geworden van mail en internet voor onze communicatie.

We hebben de eindverslagen dus nog niet naar Joost en Erwin kunnen sturen. Volgende week gaan we dat dan maar doen. Ik heb wel een goed gevoel over ons verblijf, we hebben het team in Nairobi goed kunnen helpen. Gisteren een presentatie gegeven en een klein afscheidsfeestje, met kados (een mooi schilderij voor A3ne en 1 voor mij) en gewoon even gezellig kletsen. We hebben een paar collega’s van een HEEL andere kant gezien, erg leuk.

Nu zitten we in een cybercafe even de laatste mail te checken en snel even een stukje voor jullie in elkaar knutselen.

 

Matthew is vandaag onze persoonlijke gids en morgen gaan we met Peter op stap. Vandaag naar een museum (ik heb nog nooit zoveel opgezette vogels bij elkaar gezien, HEEL mooi) en vanmiddag gaan we op souvenierjacht. Wat we morgen gaan doen weet ik nog niet helemaal zeker, maar om 22:10 vertrekken we naar Nederland, dus om 20:00 moeten we op het vliegveld zijn.

 

Het gaat nu wel kriebelen, ik wil graag weer naar huis. Voor nu wens ik jullie een hele goede paasdagen en tot gauw.

Stil worden!!!!

A3ne liet mij net de bijgevoegde film zien. Zeer indrukwekkend en het geeft goed weer met welk gevoel wij hier rondlopen!

Meer zeg ik er niet over, maar bekijk het, wordt stil en bedenk hoe gezegend wij zijn!

Alweer woensdag!

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn activiteiten. En dat heeft een reden, want er is gewoon niet zo heel veel te melden. We zijn echt aan het afronden en ik ben dus aan het schrijven geslagen, verder moet ik nog een presentatie in elkaar sleutelen voor donderdagmiddag, onze laatste dag op kantoor, aangezien vrijdag iedereen vrij is in Kenya.

A3ne en ik zijn plannen aan het maken voor deze extra vrije dag waar we eigenlijk geen rekening mee hadden gehouden, Matthew heeft aangeboden om die dag onze taxichauffeur te zijn, daar zijn we heel blij mee: iemand die we kennen en waar we ook gewoon mee kunnen kletsen. Verder iemand die ook de stad goed kent en ons wellicht nog een paar goede plekjes kan laten zien.

Zaterdag vertrekken we dan alweer naar Nederland en ik moet zeggen dat ik daar wel weer heel veel zin in heb: lekker weer naar huis, naar Marian en de Kids. 3 weken is dan toch wel heel erg lang! Dat betekend ook dat dit wellicht het laatste stukje vanuit Kenya is. Ik zal proberen om morgen nog even een laatste stuk te plaatsen. Mocht dat niet lukken dan hoop ik jullie allemaal weer snel te zien!

Voor nu: Waheri (tot ziens)

Safari: Masai Mara

Vrijdagmorgen worden we op tijd opgehaald door Paul, dezelfde gids die we ook tijdens de eerste safari hebben gehad. Er wachtte ons een rit van 5 uur naar Masai Mara National Park, het mooiste park van Kenia. Om een uur of 1 komen we aan in een zeer luxe resort met prachtige tenten waar we 3 nachten in zullen slapen. Uiteraard hebben we heerlijk genoten van een uitgebreide lunch waarna we even de tijd voor onszelf hadden. Op het park is van alles te doen om heerlijk te relaxen: er is een zwembad met heerlijke ligstoelen, je kunt er een balletje slaat (golf) en ga zo maar door.

Om 4 uur vertrekken we voor onze eerste “Game drive” en we hebben deze rit geluk: we zien een zwarte neushoorn! Dit is een zeldzaam dier en we hebben dus erg veel geluk. Vervolgens krijgen we te horen dat er een troepje leeuwen is gespot. Als we er aankomen blijken het 3 mannetjes te zijn die zich net tegoed doen aan een zebra. Daarbij worden ze zeer goed in de gaten gehouden door een kudde olifanten.

Als we na een tijdje naar dit prachtige tafereel hebben gekeken rijden we verder en treffen niet veel verder een volgende groepje leeuwen aan. Heerlijk zonnebadend. Wat zijn het toch imposante dieren om te zien, met recht de Koning van de Jungle!

Om half 7 komen we weer in het kamp aan voor een heerlijk diner! Waarna we moe maar voldaan op tijd in ons bed kruipen om de volgende morgen al weer heel vroeg op te staan voor onze volgende speurtocht naar wild.  We rijden een hele tijd rond zonder dat er andere safarigangers in de buurt zijn en als ik heel eerlijk ben is dat veel leuker als het maar achter elkaar aanrijden om samen naar de volgende bijzondere dieren te rijden. We zijn goed in staat om zelf wild te vinden, want we zien Hyena’s. Het zijn niet de mooiste dieren om te zien, maar het is wel heel leuk om ze zelf te vinden.

Terwijl we staan te kijken naar deze dieren hoort Paul over de radio dat er een Luipaard is gevonden. Dit komt niet vaak voor dus hier moeten we tocht echt op af en na een lange wilde rit staan we dan in oog met het luipaard: weer zo’n imposant dier! Met de vondst van dit dier maken we de Big 5 compleet. We hebben ze allemaal gezien: Leeuw, luipaard, buffel, neushoorn en de olifant. Eigenlijk kan onze safari dus niet meer stuk, maar onze laatste gamedrive heeft nog een laatste verrassing in petto.

Na een heerlijke lange pauze, waarin we heerlijk hebben gezwommen en aan onze kleur hebben gewerkt, vertrekken we om half 4 voor de avondsessie. Ook nu stuiten we weer op een mooie groep leeuwen. En terwijl we daar van genieten (het blijft schitterend om dit soort dieren in het wild te zien, helemaal als er een aantal jongen bij zijn!) komt er een bericht over de radio: we zien een Cheeta.  A3ne wordt er stil van, het tweede deel van haar grootste wens dreigt uit te komen: een cheeta in het wild zien. En het is zelfs nog beter als we hadden kunnen durven dromen, niet één cheeta wacht op ons, maar een moeder met haar twee jongen ligt heerlijk uit te rusten.

Als ik heel eerlijk ben vind ik dit de mooiste ontmoeting: een cheeta straalt zo veel snelheid uit, het is een schitterend mooi rank dier. Echt een dier om stil van te worden!

Uiteraard hebben we tijdens deze safari nog veel meer dieren gezien, kijk maar eens naar het bijgevoegde webalbum. Naast alle dieren die we hebben gezien, waar ik heel blij om ben, heb ik ook een beetje een gevoel van onvrede: op het moment dat een dier wordt gevonden gaan de radio-installaties in de safarivoertuigen werken en zie je een sliert van voertuigen allemaal dezelfde kant op trekken. Dit heeft tot resultaat dat je soms met 10 voertuigen om de dieren heen staat. Gelukkig trekken de dieren zich er niet al te veel van aan, ze gaan gewoon hun eigen gang. (moet je je voorstellen wat er gebeurt als het hoogseizoen voor de safari aanbreekt, dan wordt het dringen bij de dieren denk ik!)  Als ik dan zo terug kijk op deze safari en de andere safari’s vind ik de kleinere parken en de tripjes dat je gewoon zelf gaat zoeken, toch leuker. Ik begrijp dat je dan een aantal dieren waarschijnlijk niet te zien krijgt, maar het uiteindelijke gevoel is dan toch beter!
Dit brengt ons bij de afsluiting van de ontspannende weekenden. Nog één week werken en ik ga weer naar huis. Ik kijk er naar uit om weer thuis aan te komen en Marian en de kids weer te zien.

Donderdag op kantoor

Zoals ik de afgelopen dag al heb geschreven, zijn het ‘gewone’ werkdagen, waar ik niet zo heel veel over kan vertellen. We hebben vandaag de nodige documentatie uit het regiokantoor in Moshi (Tanzania) mogen ontvangen. Ik ben wel een beetje geschrokken want de gebruikte documenten in Nairobi komen niet overeen met deze stukken. Ik heb daar inmiddels contact over opgenomen met de regiomanager (Erwin) en we hebben de zaken voor komende week daarop afgestemd.

Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat het wellicht leuk is om even de organisatie te schetsen: Viafrica heeft haar hoofdkantoor in Amsterdam en staat onder de bezielende leiding van Joost. Al het operationele werk gebeurt echter in Afrika, één kantoor in Moshi waar ik de vorige keer ben geweest en een kantoor in Nairobi, waar ik nu ben.

Het kantoor in Moshi is tevens het regiokantoor en dit kantoor wordt geleid door Erwin, hij is tevens de regiomanager. Op dat kantoor werken nog een aantal mensen die ik niet meer allemaal ken. Thomas is één van de oudgedienden die ik tijdens mijn vorige reis ook al heb ontmoet.

Op het kantoor in Nairobi zijn we te gast bij Peter, hij is de manager van dit kantoor en hij doet dat op een goede en prettige manier (zowel het gastheerschap als ook het managen). Nancy is zijn rechterhand voor wat betreft de administratie en de financiën.  Verder heeft het kantoor een eigen trainer: Benson en een heuse verkoper: Matthew. Verder zijn er uiteraard nog een aantal technische mensen: David, Kennedy, Joseph en Hilda. Uiteraard mag ik Agnes niet vergeten, die er voor zorgt dat het kantoor schoon is en die ons af en toe van een kopje thee of koffie voorziet.

Zoals jullie kunnen lezen is hier dus een redelijke staf aanwezig. Ik vind het dan ook heel leuk om te zien hoe de organisatie groeit. De beide service centra worden groter en ook steeds professioneler. Dit gaat ook gepaard met de gebruikelijke groeistuipen en ik vind het leuk dat A3ne en ik een bijdrage mogen leveren om daarin te ondersteunen.

Zo, het is toch weer een heel verhaal geworden. Voorlopig klap ik nu de laptop dicht want morgenvroeg vertrekken we voor onze grote safari naar Masai Mara, een groot park, waar we onder andere leeuwen hopen te zien en misschien zelfs wel een luipaard of cheeta.

Ik zeg dus: tot gauw!

Haircut!

Vandaag was het weer een gewone werkdag. Hoewel gewoon, het werk was gewoon, maar tussen de middag ben ik naar een lokale kapper geweest, dit was voor zowel de kapper als mij een erg leuke ervaring. Ik ben volgens mij nog nooit buiten Nederland naar de kapper geweest en de kapper gaf aan dat hij voor het eerst in zijn leven een Mzungu (een blanke) ging knippen. En dat was te merken!! (daarover zo iets meer).

Voordat ik bij de kapper begin zal ik even kort de omgeving van het Viafrica kantoor schetsen: het kantoor staat voor mijn gevoel midden in een sloppenwijk, hoewel dat volgens de mensen van Viafrica niet echt het geval is. Aan het begin van de straat vindt je allemaal kleine winkeltjes, een hotel genaamd “White House” (the residence of Obama) en en allerlei kleine werkplaatsjes: timmer, metaal, garage, etc. ook zitten er een aantal kappers. Van de grootte van deze wekplaatsen en winkels moet je je niet veel voorstellen: vaak zijn het hokjes van 2 bij 4 meter, of nog kleiner.

Zo ook de kapper waar wij door David, die oorspronkelijk uit deze wijk komt, naar toe zijn gebracht: een hokje van 1,5 bij 3 meter met 2 stoelen en aan beide wanden spiegels. Zo kun je heel mooi zien wat hij aan de achterzijde van je hoofd doet. Ik neem plaats op één van de twee stoelen, krijg een oude lap stof omgeknoopt middels een wasknijper en de knipbeurt kan beginnen. De kapper is duidelijk HEEL ander haar gewend, hij kan niets worden met dat dunne vlashaar van mij. Hij begint dan ook driftig met het haar mee te scheren, wat tot gevolg heeft dat hij mijn bosje haar aan het uitdunnen is, maar hij is zeker niet aan het knippen. Ik geef aan dat hij wel een andere opzetstuk kan gebruiken en dat hij niet bang hoeft te zijn om tegen de haren in te gaan met de tondeuse. Nadat ik dat had gezegd, ging het een stuk sneller en makkelijker.

Toch was hij niet tevreden met een gewone knipbeurt: de HELE haarlijn moet strak afgezet worden met de tondeuse. Dus niet alleen rondom de oren, maar echt de hele haarlijn: ook de diepe inhammen op mijn voorhoofd wilde hij super strak maken. Dat heb ik maar even tegengehouden (inmiddels zaten er 4 mannen buiten te wachten!)

Als afsluiting werden de haren afgeveegd met, volgens mij, een paardenstaart en kon ik betalen: KES 30,- dat komt neer op, schrik niet!,  28 cent! (Renato, kun jij niet wat aan je prijzen doen 😉 )
Ik ben gekortwiekt, maar een hele ervaring rijker weer terug gegaan naar kantoor, om daar door te gaan met de dagelijkse arbeid.