A3ne liet mij net de bijgevoegde film zien. Zeer indrukwekkend en het geeft goed weer met welk gevoel wij hier rondlopen!
Meer zeg ik er niet over, maar bekijk het, wordt stil en bedenk hoe gezegend wij zijn!
Categorie archief: Werk
Alweer woensdag!
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn activiteiten. En dat heeft een reden, want er is gewoon niet zo heel veel te melden. We zijn echt aan het afronden en ik ben dus aan het schrijven geslagen, verder moet ik nog een presentatie in elkaar sleutelen voor donderdagmiddag, onze laatste dag op kantoor, aangezien vrijdag iedereen vrij is in Kenya.
A3ne en ik zijn plannen aan het maken voor deze extra vrije dag waar we eigenlijk geen rekening mee hadden gehouden, Matthew heeft aangeboden om die dag onze taxichauffeur te zijn, daar zijn we heel blij mee: iemand die we kennen en waar we ook gewoon mee kunnen kletsen. Verder iemand die ook de stad goed kent en ons wellicht nog een paar goede plekjes kan laten zien.
Zaterdag vertrekken we dan alweer naar Nederland en ik moet zeggen dat ik daar wel weer heel veel zin in heb: lekker weer naar huis, naar Marian en de Kids. 3 weken is dan toch wel heel erg lang! Dat betekend ook dat dit wellicht het laatste stukje vanuit Kenya is. Ik zal proberen om morgen nog even een laatste stuk te plaatsen. Mocht dat niet lukken dan hoop ik jullie allemaal weer snel te zien!
Voor nu: Waheri (tot ziens)
Donderdag op kantoor
Zoals ik de afgelopen dag al heb geschreven, zijn het ‘gewone’ werkdagen, waar ik niet zo heel veel over kan vertellen. We hebben vandaag de nodige documentatie uit het regiokantoor in Moshi (Tanzania) mogen ontvangen. Ik ben wel een beetje geschrokken want de gebruikte documenten in Nairobi komen niet overeen met deze stukken. Ik heb daar inmiddels contact over opgenomen met de regiomanager (Erwin) en we hebben de zaken voor komende week daarop afgestemd.
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat het wellicht leuk is om even de organisatie te schetsen: Viafrica heeft haar hoofdkantoor in Amsterdam en staat onder de bezielende leiding van Joost. Al het operationele werk gebeurt echter in Afrika, één kantoor in Moshi waar ik de vorige keer ben geweest en een kantoor in Nairobi, waar ik nu ben.
Het kantoor in Moshi is tevens het regiokantoor en dit kantoor wordt geleid door Erwin, hij is tevens de regiomanager. Op dat kantoor werken nog een aantal mensen die ik niet meer allemaal ken. Thomas is één van de oudgedienden die ik tijdens mijn vorige reis ook al heb ontmoet.
Op het kantoor in Nairobi zijn we te gast bij Peter, hij is de manager van dit kantoor en hij doet dat op een goede en prettige manier (zowel het gastheerschap als ook het managen). Nancy is zijn rechterhand voor wat betreft de administratie en de financiën. Verder heeft het kantoor een eigen trainer: Benson en een heuse verkoper: Matthew. Verder zijn er uiteraard nog een aantal technische mensen: David, Kennedy, Joseph en Hilda. Uiteraard mag ik Agnes niet vergeten, die er voor zorgt dat het kantoor schoon is en die ons af en toe van een kopje thee of koffie voorziet.
Zoals jullie kunnen lezen is hier dus een redelijke staf aanwezig. Ik vind het dan ook heel leuk om te zien hoe de organisatie groeit. De beide service centra worden groter en ook steeds professioneler. Dit gaat ook gepaard met de gebruikelijke groeistuipen en ik vind het leuk dat A3ne en ik een bijdrage mogen leveren om daarin te ondersteunen.
Zo, het is toch weer een heel verhaal geworden. Voorlopig klap ik nu de laptop dicht want morgenvroeg vertrekken we voor onze grote safari naar Masai Mara, een groot park, waar we onder andere leeuwen hopen te zien en misschien zelfs wel een luipaard of cheeta.
Ik zeg dus: tot gauw!
Eerste resultaat(je)
Vandaag wordt het een kort stukje aangezien ik gisteren gewoon aan het werk ben geweest en er verder niet heel veel bijzonders is gebeurd.
Gisteren ben ik met Topdesk aan de gang geweest, want er waren redelijke problemen. Ik schrijf waren, want ik heb Topdesk weer helemaal aan de praat. Topdesk is administratieve software wat gebruikt wordt voor een helpdesk en ik heb dat vorige keer voor het eerst geïnstalleerd in Moshi. Inmiddels draait het dus ook in Kenia.
Verder ben ik bezig met het broeden op een aantal voorstellen en adviezen, kortom ik ben gewoon lekker aan het werk.
Gisteravond hebben we lekker gegeten bij de Carnivore (daar hebben we o.a. krokodil en struisvogel gegeten) en daarmee heb ik eigenlijk de hele dag in een notendop gehad. Morgen zal ik wat meer over kantoor vertellen en de mensen die er werken, voor nu zeg ik: Waheri (tot ziens)
Een ‘rustige’ maandag.
Inmiddels hebben we de eerste hectische week achter de rug en zijn we aangekomen in de tweede week. Net zoals ruim twee jaar geleden heb ik nu aardig in beeld welke zaken ik echt op ga pakken. Het is wel een heel andere opdracht als de vorige keer. Ik zal de komende weken veel meer bezig zijn op een ander niveau, veel meer op management niveau. 
Ik kan me Peter Gitau nog erg goed herinneren van de vorige keer, toen had ik al wel het idee dat er veel potentieel in hem zat. Maar ik heb nu een week met hem samen mogen werken en hem aan het werk mogen zien. Ik heb het idee dat Viafrica hier een ruwe diamant in handen heeft, waar al wel aan is geslepen, maar waarvan de volle kracht en glans nog steeds niet volledig boven is gekomen.
Ik denk dat Peter met een beetje begeleiding van Viafrica Kenya een prachtige club kan gaan maken. Hij heeft de zaken goed door. Ik vind het dan ook heerlijk om in de komende dagen met hem de gespreken te mogen voeren en ik hoop dat ik hem nog een paar mooie tips mee kan geven. Ook de rest van het team is enthousiast en ziet de kansen die er liggen. Die kansen willen ze ook grijpen, dus ik denk dat het met Viafrica in Kenya helemaal goed gaat komen!
Vanavond hebben A3ne en ik lekker een taxi gepakt en zijn we met z’n tweeën ergens een hapje wezen eten. Gisteren hadden we dat ook gedaan en toen waren we bij een Italiaan uitgekomen die toch redelijk aan de prijs was. Vanavond hebben we een lokale eetgelegenheid uitgezocht. En eigenlijk komen we hoe langer hoe meer tot de conclusie niet beroemd is om zijn keuken.
Zoals jullie merken ben ik in de komende week gewoon aan het werk en ik heb het idee dat we nog tijd tekort gaan krijgen, maar dat is alleen maar leuk. Wellicht dat ik de komende paar dagen wat minder ga schrijven, maar ik beloof jullie dat ik jullie op de hoogte houd van alle (spannende) gebeurtenissen.
PS.
Terwijl ik dit zit te tikken hoor ik heel ver op de achtergrond een alarm af gaan. Door dat alarm ben ik verhuisd naar de overkant van de gang, zodat ik niet meer aan de snelweg zit. Op zich had ik niet heel erg veel last van de snelweg, maar ik was al voor de derde nacht heel vroeg wakker geworden (5:30, 5:00 en vanmorgen om 4:00 al) omdat er aan de overkant een inbraak alarm af ging. Het ergste was dat dat alarm door bleef loeien tot half acht ‘s morgens. En nu (23:00 ‘s avonds hoor ik hem al weer af gaan, maar nu is het gelukkig heel erg zacht en kan ik lekker een hele nacht doorslapen!
Welterusten!
Safari Weekend 1
Zaterdagmorgen worden we op tijd door Paul, onze gids voor dit weekend, opgehaald om op safari te gaan. We gaan naar een paar leuke plekjes. 
Als eerste staat een boottochtje op de planning over een meer: “Lake Naivasha
”, richting de filmlocatie van “Out of Africa” Dit blijkt een erg leuke tocht te worden, aangezien er in het meer meerdere families nijlpaard voorkomen. Het is en blijft een mooie ontmoeting, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de ontmoeting van de vorige keer (in een kano) toch enger vond.
Aangekomen een vaste wal, maken we een wandeling door de voormalige filmset van “Out of Africa” en je komt daar dan ook veel wilt tegen zonder natuurlijke vijand, dus ze laten je vrij dichtbij komen. Dat levert leuke plaatjes op! Op de terugreis op de boot komen we dezelfde families nijlpaard tegen dus het blijft uitkijken. 
Hierna vertrekken we naar “Hell’s Gate”, een natuurpark waarbij het veel meer om de omgeving, dan om de dieren gaat. Hier ontstaat een enorme Gorge (denk aan de Grand Canyon: een diepe geul in het land, alleen al HEEL erg oud). We wandelen vanaf het ontstaan van de gorge een heel stuk de gorge in. Een spannende wandeling, waarbij we bijvoorbeeld onder een waterval met warm water doorlopen. In dit gebied komt overal uit de rots heet water, op sommige plaatsen zo heet dat je er een ei in kunt koken.
Na een uitgebreide lunch (volgens mij kennen ze hier geen eenvoudige lunches) gaan we op weg naar Lake Nakuru National Park. We arriveren in het plaatsje Nakuru, waarna we op zoek gaan naar ons camp : buiten het dorp moeten we een zandpad nemen wat er verre van uitnodigend uitziet: de moed zakt ons in de schoenen en we vragen ons af waar dit ons heen brengt.
Nadat we echter een heuveltje over gegaan zijn vallen we stil: voor ons ligt een tented camp met een adembenemend uitzicht over een enorme oude vulkanische krater: “Menengai Crater”. Dit is duidelijk weer zo’n pareltje op een plek waar je het in het geheel NIET verwacht!
We zijn aangekomen bij Maili Saba Camp, een camp wat gerund wordt door Nederlanders en dat is aan alles te merken! Wat een oase van gezelligheid en gastvrijheid. Niet dat de ander plekken die ik heb gezien in Afrika niet goed zijn, maar hier hangt toch een andere sfeer.
Na een zeer goede nachtrust vertrekken we voor een gamedrive in Lake Nakuru National Park, waar ons een ontmoeting met een bijzonder dier wacht. Het nationale park ligt rondom Lake Nakuru en dat meer is het huis van duizenden pelikanen en nog VEEL meer flamingo’s. Ook hebben we er verschillende soorten wild mogen zijn: Bushbucks, Dik-diks, Hyrax, Giraffen, Antilopes, Thomson’s Gazelles, maar ook een Jakhals (jammer genoeg niet heel dicht bij).
Een bijzonder dier wat we hebben gezien is de witte neushoorn!
Na een mooie ochtend rijden we terug naar Maili Saba Camp voor een heerlijke lunch, waarna we weer terug gaan naar ons hotel in Nairobi. Ik denk dat we mogen terug kijken op een bijzonder en mooi weekend waarin we hebben mogen genieten van een prachtige omgeving en mooie dieren hebben mogen zien.
Vrijdag: de headmasters, ehhh…. sorry headteachermeeting
Gelukkig voel ik me weer zo goed dat ik aan het werk kan. Met A3ne ging het gelukkig ook al weer een stuk beter, maar die is nog wel een dagje rustig in het hotel gebleven.
Vandaag stond in het kader van de headmastersmeeting. Er waren 9 headmasters die hadden aangegeven dat ze zouden komen, het werden er uiteindelijk 5 die kwamen opdagen. Mede door een vergadering die het ministerie blijkbaar belegd had.
Deze meeting stond voor de scholen denk ik voor een groot deel in het teken van het kado wat ze zouden krijgen: een printer, maar voor ons is deze meeting ook van grote waarde geweest. Emmy heeft een paar goede punten mee genomen naar Holland en ik heb op dit moment volgens mij voldoende stof om de komende week mee te vullen. Niet alleen doordat we met de scholen hebben kunnen praten, maar ook omdat ik de verschillende teamleden aan het werk heb gezien! Erg leerzaam, leuk, maar ook heel erg verhelderend.
’s Avonds hebben we A3ne opgehaald en hebben we als team (Viafrica Kenya en de 3 dutchies) een klein feestje gevierd. Peter had dat deze dag gepland, omdat Emmy morgen vertrekt naar Moshi om daar ook nog het nodige te gaan doen. Morgen hopen A3ne en ik te vertrekken voor een safari van twee dagen, we gaan naar 2 mooie parken toe waar we veel hopen te zien. Hoewel dat nooit met zekerheid is te zeggen, hopen we wat van de grote katten in het wild te zien. Ik zou dat erg gaaf vinden, want vorige keer heb ik die niet gezien. Wellicht dat we ook nog neushoorns tegen gaan komen, ook dat lijkt mee een ervaring.
Maar goed daarover meer in mijn verslag van de safari.
Onze eerste school in Kenia en een voedselvergiftiging???
Woensdagmorgen worden we zoals iedere morgen door Peter opgehaald vanuit het hotel en dan rijden we gezamenlijk naar het kantoor van Viafrica. Aangekomen op het kantoor komt ook al gauw een auto aangereden die als taxi zal fungeren, want we zullen onze eerste school gaan bezoeken. 4 techneuten en de drie Nederlanders gaan op bezoek bij een school op een uur rijden, om daar onderhoud aan de PC te plegen. 
Na een mooie rit van ruim een uur komen we bij twee scholen aan: aan de ene kant van de weg een lagere school en daar tegenover het voortgezet onderwijs. Op moment van aankomst is het erg druk bij de primairy school: het is pauze. We trekken weer veel bekijks, vooral de blonde lokken van A3ne trekken de nodige aandacht.
Op de school aangekomen worden we ontvangen door de directeur. We worden geacht allemaal in zijn gastenboek te tekenen, een ritueel wat ik nog goed ken van mijn vorige trip naar Moshi. Ook hier krijgen we vervolgens een rondleiding over het schoolcomplex: 8 lokalen voor iedere klas 2. De klassen zijn onderverdeeld in klassen met alleen weeskinderen en in de andere klas zitten de kinderen uit de omgeving. Marian en haar collega’s klagen wel eens over de grote klassen, maar hier heb ik weer eens gezien dat het ook anders kan: klassen met meer dan 50! Kinderen. Maar goed het is hier wel een heel andere omgeving, hier wordt nog echt op de ouderwetse klassikale wijze lesgegeven. 
Onderwijl heb ik al verschillende keren de alarmbellen van Avast (de virusscanner) uit het computerlokaal horen komen. De mensen van Viafrica zijn daar begonnen met hun onderhoudswerkzaamheden en ook hier blijken er mensen met schijfjes rond te lopen waar een virus op zit. Doordat er geen internet op de scholen aanwezig is, moeten de updates altijd met de hand uitgevoerd worden, en dat gebeurt niet zo heel vaak. Aangezien dit door de mensen van Viafrica gedaan moet worden, raken de machines snel besmet.
Terwijl we met de rondleiding bezig zijn voelt A3ne zich steeds minder, daarom besluiten wij (Emmy, A3ne en ik) om terug te gaan naar kantoor en dan naar het hotel. Daar merk ik dat ik me ook niet lekker voel. Om half 5 vertrek ik naar mijn kamer waar ik niet meer vanaf kom. Darmkrampen, wc bezoeken en koortsaanvallen houden me regelmatig uit de slaap. Op donderdagmorgen blijkt dat A3ne hetzelfde is overkomen. Gelukkig gaat het inmiddels al wel weer een stuk beter (het is nu donderdagmiddag 5 uur), wel is Emmy zo lief geweest om naar een apotheek te gaan en daar met een apotheker te overleggen en zij neemt antibiotica voor ons beiden mee.
Kortom we hebben vandaag een ongewenste rustdag meegemaakt. Ik hoop me morgen weer de oude te voelen, zodat bij de headmasters meeting kan zijn. Er is namelijk een bijeenkomst belegd met de directeuren van de verschillende scholen van Viafrica Kenia.
Tot slot nog even een berichtje uit Nederland wat ik graag met jullie wil delen. Op 13 April (2e paasdag) zendt RTV Utrecht een lange reportage (3 kwartier) uit die Henk en Henk van “Het Goede Doel” hebben gemaakt over hun bezoek aan Viafrica in Moshi. Ik heb deze reportage vandaag al bekeken en ik moet zeggen dat het een erg goede reportage is, waarin goed duidelijk wordt wat Viafrica precies doet. Ook de rol van ons (de vrijwilligers die via IT Staffing naar Afrika gaan) wordt daarin goed uitgelegd. Dus zet het in je agenda: 13 April: “het Goede Doel in Tanzania”
Een ‘gewone’dag.
Vandaag was het een beetje een gewone dag. Emmy van Viafrica was er vandaag voor het eerst, dus we hebben vandaag een wat grotere bijeenkomst gehad. Verder ben ik vandaag bezig geweest met inlezen en ik heb gekeken naar een probleem met Topdesk, een tool wat ik 2 jaar geleden heb geïntroduceerd bij Viafrica in Moshi. Er zijn wat problemen die waarschijnlijk met de helpdesk in Nederland opgelost moeten gaan worden. Maar dat zien we morgen wel verder.
Verder hebben we geluncht in de klein lokaal eettentje. En vanavond hebben we gegeten in een luxe restaurant samen met Marten Schoonman. Ik heb mijn eerste intakegesprek bij Viafrica ooit in Utrecht gehad bij Marten thuis, hij was toen verbonden aan Viafrica. Nu is hij actief voor een bedrijf (Media Focus on Africa) wat veel doet met communicatie, TV en dat soort zaken in Afrika.
Erg leuk om verhalen te horen van een Nederlander die al langere tijd in Nairobi woont. Het zijn trouwens niet allemaal mooie verhalen geweest. Zo hebben we het onder andere uitgebreid gehad over de corruptie in dit land, maar ook hebben we gesproken over de situatie hier van een jaar geleden (de onrusten tijdens en na de verkiezingen) Peter heeft o.a. uit de doeken gedaan waarom zij van Kishi naar Nairobi zijn verhuist. En over de keer dat hij terug moest naar ‘vijandig’ gebied in Kishi. Eigenlijk is het wel heel aangrijpend wat er hier is gebeurt, helemaal als je een (heel) ander verhaal hoort als wij via de media te horen hebben gekregen!
Maar goed, we hebben heerlijk met z’n vijven gegeten (Peter, Emmy, Adriënne, Marten en ik) en we hebben een mooie avond gehad. Nu is het inmiddels kwart voor 11 en ik ben moe, dus ik ga slapen.
Morgen zit dit verhaal online en in ben weer heel benieuwd naar eventuele reacties bij de artikelen of in het gastenboek. Het doet me goed om op deze manier nieuws vanuit Nederland te horen!
De eerste werkdag.
Vandaag voor het eerst aan het werk geweest: hoe anders is dit in vergelijking met Moshi, Tanzania. Ik weet dat dat land veel armer is dan Kenia, maar door de omgeving (aan de voet van de Kilimanjaro is alles prachtig groen) loop je gewoon in een prachtig land en 
heb je helemaal niet zo erg het gevoel van armoede!
Wat is het dan een schok als je naar het kantoor van Viafrica in Nairobi rijdt: dwars door een Slum (Sloppenwijk) kom je aan bij een compound. Hier is het kantoor van Viafrica, maar ook een medische kliniek (voor zwangere vrouwen, maar ook noodgevallen worden geholpen) en een kliniek waar bloedonderzoek wordt gedaan, o.a. aids/hiv testen. Verder zitten er een aantal andere charitatieve instellingen op de compound.
Dit ziet er redelijk hetzelfde uit als in Moshi. Een kantoor met goede werkplekken, een werkbank waaraan aan computers gesleuteld kan worden, etc. Ook de meetings, ja we hebben de eerste al gehad!, houden we gewoon lekker in de buitenlucht. 
De grootste schok is toch echt de omgeving. Hier tref je echt de sloppenwijken zoals we die van de TV en foto’s kennen, dicht op elkaar gepakte golfplaten huizen met heel veel mensen. Dit heeft diepe indruk gemaakt. Eigenlijk veel meer nog als de arme dorpjes in Tanzania. Blijkbaar zorgt de prachtige natuur en de schitterende omgeving ervoor dat het gevoel van armoede en onrecht verzacht worden.
Ik heb wel lekker kunnen werken met de mensen en heb de eerste ideeën en plannetjes al in mijn hoofd zitten. Verder denk ik dat Adriënne op dit moment een beetje verzuipt in de eerste indrukken en met hetzelfde gevoel rondloopt als ik had tijdens mijn eerste Viafrica reis: “Help, wat moet ik gaan doen” en “Welke doelen stel ik mezelf?” Ik hoop dat ik haar kan helpen om met een voldaan gevoel over drie weken naar huis te gaan, voldaan omdat ze het gevoel heeft dat ze nuttig bezig geweest is. Wie weet, jullie horen er vast nog meer over.
Inmiddels is ook de derde Nederlander in Nairobi aangekomen: Emmy Voltman van Viafrica. Zij zal een paar dagen hier zijn. Kortom de Nederlandse kolonie is iets groter geworden.
Rolf Smit 