Overpeinzingen op een oudjaarsdag….

Net heerlijk alle oliebollenlucht van me af gewassen. En als je dan onder de douche staat heb je de tijd om je gedachten de vrije loop te laten.

Vrij automatisch kwamen mijn gedachten op de zin die je in deze dagen vele malen op Facebook ziet verschijnen: “Het was een bijzonder jaar! Ik ben dankbaar dat jij er deel van hebt uitgemaakt.” en dat bracht mijn gedachten op mijn jaar. En ik kan met recht zeggen dat ik een bijzonder jaar heb gehad! Het is niet het leukste jaar in mijn leven geweest, maar ik denk wel het meest bijzondere jaar!

Uiteraard zijn er jaren geweest met heel bijzondere gebeurtenissen (trouwen, 4 kinderen krijgen, etc), maar dat gold niet voor het hele jaar. Dit jaar zijn er zoveel dingen gebeurd die (achteraf gezien) allemaal met elkaar samenhangen. Daarom denk ik dat dit mijn meest bijzondere jaar tot nu toe is!

Laat ik beginnen met de gebeurtenis die voor jullie allemaal het meest zichtbaar is geweest: ik ben dit jaar (bij mijn volle verstand!) gestopt met mijn eigen onderneming en weer in loondienst gegaan. Zoals jullie wellicht weten ben ik al jaren actief met de ISM-methode, niet alleen als consultant, maar ook als docent. In februari kreeg ik een mail binnen van Servitect, het bedrijf dat ISM heeft bedacht en in de markt zet. Hierin vroegen zij om een senior ISM consultant en dat triggerde iets bij mij. Toch heb ik drie weken hierover lopen nadenken: ik zei toen ook nog vol overtuiging dat ik nooit weer in loondienst wilde. (En dat denk ik soms nog steeds…) Toch heb ik gereageerd en dat resulteerde er in dat ik in april in dienst ben gegaan bij Servitect. Tot nu heb ik daar nog geen moment spijt van gehad!

Achteraf terugkijkend moet ik echter bekennen dat dit niet zonder reden is gebeurt. Ik kwam een paar maand geleden er achter dat dit moest gebeuren. Mijn God heeft mij hierin echt geleid! En dat brengt me meteen bij de rest van het jaar, want daar maakte deze overgang echt deel van uit.

De inleiding tot dit jaar is voor mij al een aantal jaren geleden begonnen! Het begon tijdens één van de eerste Mannenconferenties die ik samen met een paar broers uit Groningen Oost trouw bezoek. Daar werd ik in mijn hart gegrepen en dat heeft mij erg aan het denken gezet over mijn geloof en de manier waarop ik daarmee omga. Het heeft geleid tot een echte ommekeer in mijn geloofsleven. Daar ben ik in de daarop volgende jaren erg mee bezig geweest. Niet alleen in de kerk, maar juist daarbuiten. Ik wilde (en wil) gewoon laten zien wat Jezus voor mij betekent,  zonder daar heel actief de nadruk op te leggen. Ik heb daarom in de afgelopen jaren regelmatig een persoonlijke ontwikkelings training gevolgd.

Eind vorig jaar heb ik ook meegedaan aan een sessie bij Madeleine Boerma en daar werd het erg persoonlijk. Zowel Madeleine als ook ik hadden achteraf het gevoel dat die sessie echter niet goed afgerond was. Toen ik een paar weken later echter een verhaal van Michelle van Dusseldorp hoorde tijdens de Mannenconferentie, (zie deze video) vielen de schellen van mijn ogen! Dit was de afronding van de sessie bij Madeleine. Ik heb Michelle gevraagd of zij een goede coach in de buurt van Groningen kenden. Zij heeft mij de naam van Rudy Roelofsen  gegeven. Op dit moment kan ik zeggen dat dat echt het begin voor mij was van het jaar 2014!

Ik heb dit jaar heel hard aan mezelf gewerkt. Ik heb veel over mezelf geleerd, ik heb mezelf van heel andere kanten leren kennen. Dat was soms schokkend, soms verdrietig, vaak leerzaam en zeker verhelderend. De mensen om mij heen hebben gezien en ervaren wat dat voor resultaten heeft gehad. En dit is ook meteen de reden dat ik in het begin van dit stuk zei dat mijn stoppen als ondernemer noodzakelijk was. Ik heb de rust in mijn leven en mijn hoofd gekregen om ook echt met mezelf aan het werk te zijn. En daarmee ook met de mensen om mij heen!

Als ik het bovenstaande zo nalees en denk aan de genoemde veelgelezen Facebook zin, dan heb ik ook wel veel mensen waar ik dankbaar voor ben: Uiteraard als eerste Marian en de kids: ik heb het ze niet altijd even makkelijk gemaakt. Ze hebben veel geduld en liefde getoond! Daarnaast wil ik Gert, Luuk, Peter, Herold, en de andere broers uit Groningen Oost met wie ik de Mannenconferenties heb bezocht. Daarnaast wil ik alle sprekers op de mannenconferenties bedanken en met name Arie de Rover en Michelle van Dusseldorp: zij hebben een ommekeer en een bekering te weeg gebracht. Tenslotte een dank-je-wel voor Madeleine Boerma, voor haar luisterend oor en heldere inzichten die ze mij heeft gegeven.

Uiteraard besef ik mij dat ik heel veel mensen vergeet die in het afgelopen jaar ook voor mij van belang zijn geweest, maar ik kan niet iedereen bedanken. Toch is er nog Eén die ik wil bedanken: God, mijn Vader die zijn Grootheid en Liefde ook dit jaar weer heel erg aan mij heeft laten zien. En dan niet alleen in zijn  zorg voor mijn, maar zeker ook zijn wonderlijke zorg aan Anne Hup. Dankzij God hebben we het jaar ook met Anne (en zijn gezin) kunnen afsluiten. Een paar maand geleden zag dat er niet naar uit!

Ik wens jullie allemaal een zeer gezegend 2015 toe!

Advertentie

‘Mijn’ team is Kampioen!

Het Kampioensteam!

In de afgelopen weken hebben we een spannende periode achter de rug met het voetbalteam wat ik sponsor. Tot aan de laatste wedstrijd was het spannend en moesten we zelf zorgen dat we bleven winnen. Op die manier hielden we het helemaal in eigen hand!
Op de avond voor de laatste wedstrijd kregen we echter te horen dat onze directe tegenstander geheel onverwachts had verloren.Dit betekende dat we kampioen waren geworden en daarmee was de druk van de ketel.
VV Nordwolde B1 kon op een mooie manier het seizoen uitzwaaien. Dat hebben ze ook gedaan en dat is te lezen in het wedstrijdverslag van onze ‘razende reporter’

Mijn zoons!

114 km & ruim €800.000,- verder….

Vandaag was het weer zover, de jaarlijkse Ride for the Roses is verreden in het prachtige Noord Limburg, vanuit Venlo. Ook ik was, net zoals de afgelopen jaren weer van de partij. Dit jaar hebben we met z’n vieren gefietst. Het was een bijna helemaal verse ploeg! Hilly (mijn buurvrouw) en de neven Krijn en Christiaan hebben deze keer voor het eerst meegefietst.

Hilly en Krijn zijn dit jaar voor het eerst op de racefiets gestapt en het was hun beider doel om dit jaar te trainen, zodat ze deze tocht uit zouden kunnen rijden. En het is gelukt!
Ook Christiaan heeft voor het eerst meegedaan met zo’n grote tocht. Zowel Hilly als Krijn hebben het op momenten wel zwaar gehad, maar uiteindelijk zijn ze zeer tevreden over de streep gekomen en konden ze hun welverdiende roos in ontvangst nemen.

We hebben samen met 11.000 andere deelnemers ruim acht ton bij elkaar gefietst. Dat was bijna evenveel als vorig jaar. Het geld is bestemd voor KWF Kankerbestrijding en komt dit jaar ten goede aan onderzoek naar dikke darmkanker. Dikke darmkanker is, na borstkanker, de tweede meest voorkomende kankersoort.

Ik hoop dat we volgend jaar weer met een grote ploeg kunnen fietsen in Aalsmeer, waar we op 4 sept 2011 op nieuw zullen fietsen voor het KWF.

Ik wens een ieder al het goede toe voor 2010!!!

Inmiddels is het al weer een paar maanden geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn wel-en-wee. Dat betekent niet dat er niets is gebeurt! Eerder betekent het dat ik niet de inspiratie had om een stuk te schrijven. En eigenlijk heb ik daar wel een beetje spijt van, maar goed laat ik het nu maar eens goed maken.

Al het goede voor 2010

Als eerste wil ik iedereen een heel goed 2010 toewensen. Zakelijk hoop ik dat het iedereen voor de wind gaat, daarmee bedoel ik niet dat iedereen maar veel geld/inkomsten mag krijgen. Ik besef me steeds meer dat geld niet gelukkig maakt. Nee, ik bedoel dat iedereen die een baan heeft, zijn/haar baan mag houden. Ondernemers wens ik interessante en leuke opdrachten toe, waar die uitdaging in zit die je wenst. Mensen die zonder werk zitten, wens ik toe dat ze dit jaar de baan vinden die bij ze past. Kortom ik hoop dat iedereen voldoening in het leven zal vinden.

Bovenal wens ik iedereen goede gezondheid toe. Nu weet ik (van zeer nabij) dat het niet iedereen wat dat betreft voor de wind gaat, die mensen wens ik toe dat de lasten die bij een ziekte horen hen zo veel als mogelijk bespaard blijven.

Rolf SMIT: de stand van zaken

Hoe is het mij als ondernemer in de afgelopen periode gegaan?  Ik dank God dat ik nog helemaal niets van de crisis heb ervaren. Eerder is het mij te goed gegaan. Ik heb jammer genoeg een aantal (leuke) opdrachten moeten weigeren omdat ik het te druk had. Ik heb het hele jaar bij Menzis gezeten en dat is mij erg goed bevallen. Ook heb ik (en dat weten jullie allemaal) een pracht klus mogen doen in Africa en heb ik een aantal malen les mogen geven. Tenslotte ben ik begin december begonnen aan een nieuwe klus bij Euro Nederland (ICT leverancier van London Verzekeringen en Unigarant). Kortom, qua klussen heb ik een zeer goed jaar achter de rug en voor het komende jaar ziet het er ook weer veelbelovend uit.

Naast het werk ben ik ook weer begonnen met een studie: HBO ICT, met als achterliggende gedachte om aan deze opleiding les te gaan geven. Halverwege dit jaar hoop ik deze opleiding af te ronden met een volgend HBO diploma.

Zoals jullie zien is 2009 goed voor mij (ons) geweest en het ziet er ook voor 2010 weer goed uit.

 

Ik hoop jullie weer snel te spreken. En dat kan dan langs deze weg, maar nog leuker zou ik het vinden om jullie in de komende periode (weer eens) in levende lijve te ontmoeten.

Het ga jullie goed!

Haircut!

Vandaag was het weer een gewone werkdag. Hoewel gewoon, het werk was gewoon, maar tussen de middag ben ik naar een lokale kapper geweest, dit was voor zowel de kapper als mij een erg leuke ervaring. Ik ben volgens mij nog nooit buiten Nederland naar de kapper geweest en de kapper gaf aan dat hij voor het eerst in zijn leven een Mzungu (een blanke) ging knippen. En dat was te merken!! (daarover zo iets meer).

Voordat ik bij de kapper begin zal ik even kort de omgeving van het Viafrica kantoor schetsen: het kantoor staat voor mijn gevoel midden in een sloppenwijk, hoewel dat volgens de mensen van Viafrica niet echt het geval is. Aan het begin van de straat vindt je allemaal kleine winkeltjes, een hotel genaamd “White House” (the residence of Obama) en en allerlei kleine werkplaatsjes: timmer, metaal, garage, etc. ook zitten er een aantal kappers. Van de grootte van deze wekplaatsen en winkels moet je je niet veel voorstellen: vaak zijn het hokjes van 2 bij 4 meter, of nog kleiner.

Zo ook de kapper waar wij door David, die oorspronkelijk uit deze wijk komt, naar toe zijn gebracht: een hokje van 1,5 bij 3 meter met 2 stoelen en aan beide wanden spiegels. Zo kun je heel mooi zien wat hij aan de achterzijde van je hoofd doet. Ik neem plaats op één van de twee stoelen, krijg een oude lap stof omgeknoopt middels een wasknijper en de knipbeurt kan beginnen. De kapper is duidelijk HEEL ander haar gewend, hij kan niets worden met dat dunne vlashaar van mij. Hij begint dan ook driftig met het haar mee te scheren, wat tot gevolg heeft dat hij mijn bosje haar aan het uitdunnen is, maar hij is zeker niet aan het knippen. Ik geef aan dat hij wel een andere opzetstuk kan gebruiken en dat hij niet bang hoeft te zijn om tegen de haren in te gaan met de tondeuse. Nadat ik dat had gezegd, ging het een stuk sneller en makkelijker.

Toch was hij niet tevreden met een gewone knipbeurt: de HELE haarlijn moet strak afgezet worden met de tondeuse. Dus niet alleen rondom de oren, maar echt de hele haarlijn: ook de diepe inhammen op mijn voorhoofd wilde hij super strak maken. Dat heb ik maar even tegengehouden (inmiddels zaten er 4 mannen buiten te wachten!)

Als afsluiting werden de haren afgeveegd met, volgens mij, een paardenstaart en kon ik betalen: KES 30,- dat komt neer op, schrik niet!,  28 cent! (Renato, kun jij niet wat aan je prijzen doen 😉 )
Ik ben gekortwiekt, maar een hele ervaring rijker weer terug gegaan naar kantoor, om daar door te gaan met de dagelijkse arbeid.